परमहंसनगरमध्ये
माझी एक मैत्रीण रहात होती
तिच्या घरी जाताना मी टेकडीचा शोध लावला :-) . आपल्या घराजवळ एक टेकडी आहे हे
कळल्यावर जो आनंद झाला! मैत्रीण आणि बरेच जण रोज टेकडीवर फिरायला जातात असं कळलं, आणि दुसर्‍या दिवशीपासुन
मीसुद्धा वेळ मिळेल तेंव्हा तिच्यासोबत सकाळी टेकडी, उघड्या मारुती मंदिरापर्यन्त चढण्याचा दिनक्रम सुरु केला.
परमहंसनगरपासुन
थोडासा चढ आहे, चढ चढताना तुम्हाला खडकाळ भाग जाणवेल इथे जास्त हिरवळ दिसत नाही. तो चढला कि भिंत नसलेल मारुतीचं
मंदीर लागतं.
भिंतीपलिकडे
काय आहे हे मैत्रिणीलाही महित नव्हतं. पण नवर्‍याकडून येवढी महिती मिळाली होती कि ह्याच टेकडीवरुन त्याच्या कंपनीत (एआरएआयला) पायी जाता येतं म्हणे, कसं ते त्यालाही माहित नव्हतं. आणि समोर दिसणारी भिंत आमच्यासाठी डेड एंड होती. मुलीच्या जन्माआधी आणि नंतर असे दोन वर्ष टेकडीवर पाउलही ठेवता आलं नाही. पण
लेक दीड-दोन
वर्षांची झाल्यावर तिच्या मैत्रिणी आणि आयांसोबत टेकडीच्या भिंतींचे सीमोलंघन केले. पहिल्याच नजरेत एवढी झाडं बघुन मी टेकडीच्या
प्रेमात पडले. तेव्हां जंगल पाहिल्याचा फील आला, आणि शनिवार रविवार
वेळ मिळेल तसे टेकडीवर जात रहिलो. आणि माझे टेकडी-प्रेम वाढत गेले.
मंदिराच्या मागच्या बाजूने भिंत न ओलांडता डावीकडे सरळ
गेले तर जमिनीवर प्रकाश पडेल असा मोकळा भाग आहे (फ़ॉरेस्टच्या हद्दीत नसल्याने इथे जास्त लागवड केली
गेलेली नाही), सरळ गेले असता इथुन न्यू इंडिया शाळा दिसते, शाळेत आपण पायी पण जाऊ शकतो. आम्ही एकदा शाळेत पायी पण गेलो होतो. (कमी वेळात). :-)
मंदिराच्या मागच्या बाजूने उजवीकडुन भिंतीमधुन पलीकडे
फ़ॉरेस्टच्या हद्दीत जाण्यासाठी एक अरुंद प्रवेश आहे, इथून पुढे
मार्ग सुखकर आहे, माणसांनी चालून चालून, टॅंकरमुळे पायी जाता येईल असा सरळ मोठा रस्ता झाला आहे. जो पुढे दुसर्‍या मरुती मंदिरापर्यंत, पुढे म्हतोबा, एआरएआय, वेताळ टेकडीजवळून चतु:शृंगीपर्यन्त जातो. आम्ही चतु:शृंगीपर्यन्त आणि एआरएआय पर्यन्त चालत गेलो आहोत.
म्हातोबा
टेकडीपर्यन्त जाण्यासाठी दोन मार्ग आहेत, एक सरळ सरळ जाणारा. या राजमार्गाने गेलो असता, डावीकडे मंदिराजवळ जाण्यासाठी गडाला चढायला
जातात तश्या दगडी पायर्‍या आहेत. दुसरा मार्गही अवघड नाही. दुसर्‍या मारुती मंदिरापासून पुढे गेल्यावर डावीकडे हल्लीच बांधलेली कमान आहे, इथून वर छोटासा चढ आहे आणि नंतर उजवीकडे जाणारी पायवाट आहे जी पुढे म्हातोबाला जाते. म्हातोबाला उजवीकडे न जाता डावीकडे गेलो तर हा रस्ता
पुढे बावधानला जातो.
म्हातोबाला
पोहोचल्यावर खूप छान देखवा दिसतो. दक्षिणेकडे तोंड करुन उभे रहिलो कि
आपला लाडका सिंहगड, व्ह्यू क्लिअर असेल तर खडकवासल्याचं पाणी सुद्धा चमकताना दिसतं😊, उत्तरेकडे तोंड केलं की पाषाणचा तलाव असं दृश्य दिसू शकतं. इथे
बसून थोडा वेळ विश्रान्ती घेतली, इथली थंडगार हवा खाल्ली की सगळा शीण निघून जातो.
प्रथमदर्शनी
मला टेकडीवर ओळख पटली ती ग्लिरिसिडीया ह्या झाडाची, पाणी नसतानाही येवढं सुंदर गुलाबी रंगाने फ़ुलणारं झाड
खरं तर मला खूप आवडलं होतं, पुढे गेल्यावर देशी-विदेशी ह्या झाडांवर होणारा वाद ऐकला, आणि पटला. अशीच एकेका झाडाशी ओळख पटत गेली, आणि सर्व निसर्गप्रेमी
मित्रमैत्रिणींमुळे त्यांच्याबद्दल अजुन माहिती मिळत गेली. आम्हाला जशी इतरांकडुन
माहिती मिळत गेली, ती माहिती ऋतुमानानुसार इथे नोंद
करुन ठेवण्याचं आम्ही सर्व
निसर्गप्रेमींनी ठरवलं आहे.
ह्या सगळ्या
म्हातोबाला
जाण्याच्या खाणाखुणा मुद्दामहून सांगत आहे, ज्याचा संबंध कदाचित पुढे इतर पोस्ट्समध्ये इथली जैवविविधता सांगताना होईल.
 |
म्हातोबा टेकडीचा परिसर
|
