सोनसावर माझी लाडकी. माझा असा समज होता, की या झाडाचा उत्सव असतो जेमतेम दोन – तीन आठवडे, जानेवारी – फेब्रुवारीमध्ये फुलं आल्यावर. एरवी हे झाड विशेष काही बघण्यासारखं नाही. या वर्षी ही फुलं पोटभर बघितली.
त्या सुंदर फुलांच्या मानाने नंतर येणारी वांग्याच्या आकाराची बोंडं अगदीच बेंगळूर वाटायची मला. पण आज पाहिलं तर ती बोंडं झाडावरच उकलली होती, आणि सोनसावरीचा कापूस झाडांखाली पडला होता. आधी एकदम बोअरिंग दिसणारं बोंड उकलल्यावर एवढं मस्त दिसत होतं! उकलतांना त्याच्या बाहेरच्या तपकिरी सालीच्या पाच पाकळ्या आणि आतल्या ऑफ व्हाईट अवरणाच्याही पाच पाकळ्या झाल्या होत्या. इतकी सुंदर रंगसंगती आणि सुबक आकार! खरंच सोन्याच्या फुलांच्या झाडाला साजेसा. एका आड एक तपकिरी आणि ऑफ व्हाईट पाकळी आणि त्यातून डोकावणारा कापूस अशी ही बोंडं झाडावर लटकत होती.
क्वचित कुठेतरी बोंडाच्या पाकळ्या खाली पडलेल्या दिसल्या.
सोनसावरीची बी तशी मोठी, जरा जड आहे आणि कापसाचे तंतू लहान. त्यामुळे या कापसाच्या म्हातार्‍या वार्‍यावर उडत नव्हत्या, झाडाखालीच पडल्या होत्या. दोन – चार बिया आणल्यात, बघू रुजवता येतात का या पावसाळ्यात!
